Wednesday, December 31, 2008

Saturday, December 27, 2008

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ Δ.Σ.Α.

Σε συνεδρίασή της, η Επιτροπή Συνταγματικών Δικαιωμάτων μελών του Δ.Σ.Α., συζήτησε τα τελευταία γεγονότα της επικαιρότητας και κατέληξε τα εξής:

Από το Σάββατο 6/12 και μέχρι σήμερα, παρατηρούμε σωρεία εγκληματικών παραβιάσεων του Συντάγματος και των Νόμων, από κρατικά όργανα και υπηρεσίες της Πολιτείας.

Στις 6/12, δολοφονήθηκε μαθητής από αστυνομικό. Ο αρμόδιος περί Δικαιοσύνης Υπουργός, αφού σιώπησε επί δεκαήμερο, κατόπιν, από το βήμα της Βουλής, κάλεσε σε επιεική μεταχείριση του δράστη, ο οποίος κατά τη γνώμη του υπουργού Δικαιοσύνης, «δεν πρέπει να χάσει τη δουλειά του»!

Κατά τη διάρκεια της κοινωνικής έκρηξης που ακολούθησε, οι αστυνομικές δυνάμεις επέδειξαν άκρατη και αδικαιολόγητα βίαιη συμπεριφορά, έναντι διαδηλωτών και διερχομένων, ανυποψίαστων πολιτών. Οι συλλήψεις ήταν αθρόες και εν πολλοίς άκριτες, αντίστοιχα δε έχει ανταποκριθεί και η Δικαιοσύνη, διώκοντας ποινικά και προφυλακίζοντας κατηγορουμένους ακόμη και όταν σωρεία αυτοπτών μαρτύρων βεβαιώνουν την αθωότητά τους. Ειδικότερα:

Καθημερινά σχεδόν, η πόλη της Αθήνας έχει μετατραπεί σε θάλαμο αερίων, από τα κυανιούχα, καρκινογόνα χημικά αέρια που οι αστυνομικές δυνάμεις εκτοξεύουν κατά πολιτών, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη, βίαιων επεισοδίων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της άδικης και παράνομης συμπεριφοράς, αποτελούν οι επιθέσεις με χημικά αέρια εναντίον ανήλικων μαθητών που διαδηλώνουν ειρηνικά. Σύμφωνα με το σύνολο των διεθνών συνθηκών, τα εν λόγω χημικά αέρια, αποτελούν χημικά όπλα απαγορευμένα σε καιρό πολέμου, γεγονός που αναδεικνύει τον προφανώς παράνομο χαρακτήρα της χρήσης τους σε καιρό ειρήνης και μάλιστα κατά πολιτών και ανήλικων παιδιών.

Εκατοντάδες πολίτες έχουν μέχρι σήμερα συλληφθεί (μεταξύ αυτών και δεκάδες μαθητές), αφού πρώτα κακοποιήθηκαν από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, ενώ κατά την διενεργηθείσα προανάκριση στερήθηκαν στοιχειωδών δικαιωμάτων τους, όπως η επικοινωνία τους με συνήγορο και με τους οικείους τους, η λήψη καταθέσεων των αυτοπτών μαρτύρων υπεράσπισης κλπ.

Στην ίδια κατεύθυνση η Δικαιοσύνη, λειτουργώντας εκτός των αρχών του Συντάγματος, ως κατασταλτικός μηχανισμός, ποινικοποιεί το πολιτικό φρόνημα και την άσκηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, παραβιάζει την αρχή της ισότητας των πολιτών, τα δικονομικά δικαιώματα των κατηγορουμένων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. στη Λάρισα) διώκει ανήλικους μαθητές ως επικίνδυνους τρομοκράτες! Ειδικότερα:

1. Δεκάδες πολίτες οδηγήθηκαν στη φυλακή, προσωρινά κρατούμενοι, με μόνο στοιχείο τις καταθέσεις των αστυνομικών που τους συνέλαβαν (συχνά δε και τους κακοποίησαν), ενώ «δεν υπήρξε χρόνος» για την κατάθεση αυτοπτών μαρτύρων υπερασπίσεως.
2. Πολλαπλές καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων που περιγράφουν αναίτιες συλλήψεις αθώων πολιτών, αντιμετωπίζονται ως αναξιόπιστες από τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, με το αντισυνταγματικό, αλλά και παράλογο επιχείρημα ότι «οι αστυνομικοί δεν έχουν λόγο να καταθέσουν ψέμματα»!
3. Η κατάθεση κατηγορουμένου περί συμμετοχής του στις διαδηλώσεις αποτελεί «ομολογία ενοχής» περί συμμετοχής του σε βίαια επεισόδια.
4. Η προφυλάκιση αποτελεί την κυρίαρχη επιλογή των δικαστικών οργάνων, έναντι των κατηγορουμένων, ανεξάρτητα από τις προϋποθέσεις που ο Νόμος θέτει για την επιβολή του μέτρου της προσωρινής κράτησης (έλλειψη μόνιμης κατοικίας, ύποπτος φυγής, συγκεκριμένος κίνδυνος για τέλεση νέων αδικημάτων).


Παρά δε, την «περί κουκουλοφόρων» φιλολογία των πολιτικών εκπροσώπων της Πολιτείας, ουδέν αυτή έχει πράξει για τη διερεύνηση, αποκάλυψη και ποινική δίωξη των ατόμων που αποτυπώνονται σε σωρεία δημοσιευμένων φωτογραφιών και video, να βρίσκονται μεταξύ αστυνομικών δυνάμεων, με καλυμμένα πρόσωπα και κραδαίνοντας λοστούς να πραγματοποιούν καταστροφές σε καταστήματα. Υπενθυμίζουμε δε στις αρμόδιες αρχές, ότι αυτού του είδους η δράση κρατικών οργάνων είναι απολύτως απαγορευμένη από τον Ποινικό Νόμο, το Σύνταγμα και τις διεθνείς συνθήκες.

Στο ίδιο πλαίσιο κρατικής ή παρακρατικής δράσης θα πρέπει να ενταχθεί και ο πυροβολισμός του μαθητή στο Περιστέρι, η εμφάνιση «αγανακτισμένων πολιτών της Χρυσής Αυγής» καθώς επίσης και ο «περίεργος» πυροβολισμός του οχήματος των ΜΑΤ στο Γουδί.

Είναι τουλάχιστον «περίεργη σύμπτωση» ο φερόμενος ως προερχόμενος από το χώρο του Πανεπιστημιακού ασύλου πυροβολισμός, δύο μόλις ημέρες μετά τη δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης περί αναγκαιότητας κατάργησής του.

Από τα προαναφερόμενα, προκύπτει με σαφήνεια, αφ’ ενός μεν η αλληλοδιαπλεκόμενη παραβατική συμπεριφορά κρατικών οργάνων και «παρακρατικών»(;) ομάδων ή μεθόδων, αφ’ ετέρου δε, η συνταυτιζόμενη με αυτήν, λειτουργία της Δικαιοσύνης, η οποία από το Σύνταγμα έχει θεσμικό καθήκον, εγγυητικό των ελευθεριών του πολίτη και όχι καθήκον ποινικής καταστολής δικαιωμάτων προς όφελος των κυβερνητικών επιλογών. Είμαστε δυστυχώς σε θέση να καταγγείλουμε σήμερα την στρατευμένη πολιτική δράση εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, για την προώθηση αντικοινωνικών πολιτικών επιλογών.


Έχουμε από ετών καταγγείλει ότι τόσο ο αντιτρομοκρατικός νόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και ο εγχώριος, τους οποίους από κοινού ψήφισαν οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, ποινικοποιούν το πολιτικό φρόνημα και στοχοποιούν ως τρομοκράτες τους πολίτες που αμφισβητούν τις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές. Η εφαρμογή τους κατά μαθητών και φοιτητών στη Λάρισα, επιβεβαιώνει τις καταγγελίες μας και λειτουργεί απειλητικά για το σύνολο της κοινωνίας.

Είναι σαφές πως η δολοφονία του μαθητή πυροδότησε την κοινωνική έκρηξη μαθητών, φοιτητών και εργαζομένων, οι οποίοι δεν διεκδικούν απλώς την καταδίκη των ενόχων. Οι πολίτες αυτοί ταυτίζουν την απώλεια αυτής της νεανικής ζωής, με την απώλεια των δικαιωμάτων που υφίστανται καθημερινά, στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία, προκειμένου να υποταγεί κάθε πλευρά της ανθρώπινης ζωής στην παραγωγή κέρδους εταιριών και επιχειρήσεων. Την στιγμή που η κυβέρνηση καλεί σε εθνική ενότητα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μέσω της προσφοράς εκατομμυρίων στις τράπεζες, οι πολίτες, εφαρμόζοντας το άρθρο 120 του Συντάγματος, καλούν σε κοινωνική ενότητα των πληττόμενων εργαζομένων και νέων, διεκδικώντας το σύνολο των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που τους αναλογούν, μια που οι ίδιοι είναι οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου.


Σήμερα, είναι οι πολίτες που τηρούν το Σύνταγμα και οι κυβερνητικές και κρατικές υπηρεσίες που το παραβιάζουν. Όπως πάντα, εμείς δηλώνουμε συμμετέχοντες στις συλλογικές διαδικασίες άσκησης συνταγματικών δικαιωμάτων. Δηλώνουμε ότι θα βρισκόμαστε και θα παρεμβαίνουμε σε κάθε συνάθροιση, σε κάθε διαδήλωση, υπερασπιζόμενοι Συνταγματικά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες…

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΔΣΑ

Πηγή: tvxs

Δες και: Το βίντεο του TVXS, με τους κουκουλοφόρους στη Βουλή

Ψήφισε: Να σταματήσουν οι διώξεις με βάση τον τρομονόμο

Monday, December 22, 2008

Υπάρχουν δέντρα και δέντρα...

Eυτυχώς, η κυβέρνηση έσωσε το απόλυτα αναγκαίο και χρήσιμο πλαστικό δεντράκι του δήμου Αθηναίων, που τείνει να γίνει σύμβολο της υπερκατανάλωσης του δυτικού ανθρώπου...

Μακάρι με την ίδια προσήλωση να προστάτευε και τα αληθινά μας δέντρα, πλάσματα της ζωής...

Friday, December 19, 2008

Η συγκάλυψη και η ανάδειξη της Δημοκρατίας

Αποσπάσματα από το κείμενο του Γ. Οικονόμου με τίτλο "Πλάτων και Καστοριάδης - Η συγκάλυψη και η ανάδειξη της Δημοκρατίας", που αυτούσιο μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.costis.org/x/castoriadis/Plato_and_Castoriadis_greek.pdf και στα αγγλικά εδώ: http://www.costis.org/x/castoriadis/Plato_and_Castoriadis_english.pdf

Η ταύτιση του πολιτικού με τον επιστήμονα, η οποία συνιστά και το κύριο σημείο του Πολιτικού του Πλάτωνος, είναι καθαρή πλατωνική εφεύρεση και σοφιστεία, κατά τον Καστοριάδη (σ. 57, 156). Η πολιτική ικανότητα, κατά τον Πλάτωνα, αποκτάται μόνο από τον "επιστήμονα", και μόνο η "επιστήμη" ορίζει τον πολιτικό και την πολιτική (292b). Η "επιστήμη" αυτή της πολιτικής δεν μπορεί ν' αποκτηθεί από τους πολλούς, από το πλήθος, αλλά είναι ίδιον των ολίγων, και μάλιστα του ενός, του βασιλικού ανδρός. Η άποψη αυτή του Πλάτωνος δεν συναντάται πουθενά αλλού στην ελληνική γραμματεία και συγκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα της πολιτικής: τον συμβατικό και μη προβλέψιμο χαρακτήρα των πολιτικών αποφάσεων, τον μη υπαγόμενο σε νόμους, κανονικότητες και σταθερότητες, με τις αντιπαλότητες και τις αντιθέσεις, με τους ανταγωνισμούς και τα αθέμιτα μέσα. Μετατοπίζει την πολιτική από το πραγματικό στον θεωρητικό και ιδεατό χώρο, συγκαλύπτοντας ταυτοχρόνως και την πραγματική αντίληψη των Ελλήνων περί πολιτικής, η οποία αναφέρεται σε κάποια γνώση και δεξιότητα, πρακτική και εμπειρική. Η αντίληψη αυτή χαρακτηρίζει την πολιτική των υπαρκτών πόλεων, καθώς και πολυάριθμα κείμενα άλλων συγγραφέων, όπως του Ηρόδοτου, του Θουκυδίδη, των Τραγικών, του Ισοκράτους, του Δημοσθένους, κ.α. Ιδιαιτέρως στη δημοκρατία η πολιτική είναι η ελεύθερη διαμάχη των δοξών, η ελεύθερη συζήτηση στην εκκλησία του δήμου, και η ψηφοφορία από όλους τους πολίτες για την τελική απόφαση (βούλευσις). Για τη δημοκρατική αντίληψη δεν υπάρχει "επιστήμη" της πολιτικής - ούτε μπορεί να υπάρξει εξάλλου - παρά μόνο δόξα, και δια τούτο μέριμνα, σκοπός και ορισμός της δημοκρατίας είναι η συμμετοχή όλων των πολιτών στη διαμόρφωση και τη λήψη των αποφάσεων, που σημαίνει ότι όλοι θεωρούνται ισότιμοι πολιτικώς. Αυτό εκφράζεται εμπράκτως και με τη συμμετοχή στην εξουσία, την πραγματική δυνατότητα συμμετοχής όλων των πολιτών σε όλες τις μορφές της ρητής εξουσίας. Η πολιτική ικανότητα αποκτάται στη δημοκρατία ένεκα και μέσω της τριβής με τα πολιτικά πράγματα, με τις ελεύθερες συζητήσεις, με την πραγματική συμμετοχή στην πολιτική ζωή και στην εξουσία, και μέσω αυτών αποκτάται η πραγματική πολιτική παιδεία, η πραγματική γνώση των πολιτικών πραγμάτων και του τρόπου λειτουργείας της κοινωνίας και της εξουσίας.

Η πολιτική, για τον Καστοριάδη, είναι η συνειδητή, κριτική και αυτοκριτική, έλλογη συλλογική δραστηριότητα και αμφισβήτηση, που αφορά τη θέσμιση της κοινωνίας ως σύνολο ή ως μέρος, δηλαδή δραστηριότητα κατά την οποία τίθεται υπό αμφισβήτηση η συνολική ή μερική θέσμιση της κοινωνίας. Η πολιτική υπ' αυτήν την έννοια αναδύεται από τη στιγμή που τίθεται η ερώτηση περί της ισχύος των θεσμών, δηλαδή εάν και γιατί οι θεσμοί είναι δίκαιοι: "Είναι οι νόμοι μας δίκαιοι; είναι το Σύνταγμά μας δίκαιο; Είναι καλό; Καλό εν σχέσει με τι; Δίκαιο εν σχέσει με τι; Από αυτές τις διαρκώς ανοικτές ερωτήσεις συγκροτείται το αντικείμενο της αληθούς πολιτικής, η οποία συνεπώς πρϋποθέτει την αμφισβήτηση των υπαρχόντων θεσμών - ακόμη και αν πρόκειται για την αποδοχή τους συνολικώς ή μερικώς. Δια της πολιτικής, υπ' αυτήν την έννοια, ο άνθρωπος αμφισβητεί, και ενδεχομένως μετασχηματίζει, τον τρόπο του είναι του και το είναι του ως κοινωνικού ανθρώπου.

Η πολιτική υπ' αυτή την έννοια εξαρτάται και απαιτεί τη συνειδητή εκλογή, ευθύνη και δράση των ανθρώπων. Το αντικείμενο της πολιτικής ορίζεται ως η δημιουργία θεσμών, οι οποίοι, εσωτερικευόμενοι από τους ανθρώπους, επιτρέπουν και διευκολύνουν την ατομική τους αυτονομία και τη δυνατότητα της πραγματικής συμμετοχής τους σε κάθε ρητή εξουσία που υπάρχει εντός της κοινωνίας. Το αντικείμενο δηλαδή της πολιτικής είναι η ελευθερία, η ατομική και η συλλογική αυτονομία, και όχι η ευδαιμονία του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους ούτε η ευτυχία, όπως διατείνονται τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, φασιστικά και κομμουνιστικά.

Ο μετασχηματισμός αυτός των θεσμών οδηγεί προς τη δημοκρατία, η οποία είναι το πολίτευμα της ρητής και διαυγασμένης συλλογικής αυτοθέσμισης. Δημοκρατία σημαίνει κράτος του δήμου, πραγματική κυριαρχία του δήμου, σημαίνει την πραγματική άμεση συμμετοχή των ανθρώπων στην εξουσία, υπό όλες τις μορφές της, και την άμεση συμμετοχή στη συζήτηση και στη λήψη των αποφάσεων, πράγμα που αποκλείει την μεταβίβαση εξουσιών σε αντιπροσώπους.

Η αντίληψη αλλά και η πρακτική αυτή βρίσκεται στην αρχαία δημοκρατία, τα βασικά χαρακτηριστικά της οποίας μπορούν να συνοψισθούν ως εξής: ο δήμος είναι η κύρια πηγή όλων των εξουσιών και δεν αναγνωρίζει άλλη πηγή και αιτία της κοινωνικής θεσμίσεως και του νόμου (ἔδοξε τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ). Αυτό σημαίνει πραγματική συμμετοχή σε όλες τις μορφές της εξουσίας, δικαστική, νομοθετική, εκτελεστική. Η συμμετοχή αυτή επιτυγχάνεται δια της κληρώσεως η οποία είναι η ειδοποιός διαφορά της δημοκρατίας. Όλοι οι πολίτες ορίζονται δικαστές, βουλευτές και άρχοντες δια της κληρώσεως. Οι άρχοντες για τους οποίους απατούνται ειδικές γνώσεις και ικανότητες (στραγηγοί, ταμίαι κλπ.) εκλέγονται δια χειροτονίας στην εκκλησία του δήμου. Όλοι οι άρχοντες υφίστανται διαρκή έλεγχο (δοκιμασία, εύθυνα), δίνουν λόγο και λογαριασμό για τις πράξεις του (λόγον διδόναι) και είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητοί, η δε θητεία τους είναι ετήσια. Η κοινωνική ζωή ρυθμίζεται από κανόνες γενικής ισχύος, οι οποίοι συζητούνται και νομοθετούνται άμεσα από την κοινότητα, υφίσταται δηλαδή η κυριαρχία του γραπτού νόμου. Δεν υπάρχουν ιεραρχίες ούτε κράτος με τη σημερινή έννοια, ως μηχανισμός εξουσίας χωριστός από το σώμα των πολιτών και επί των πολιτών. Δεν υπάρχουν οι δήθεν ειδικοί της πολιτικής, οι επιστήμονες του Πλάτωνος, δεν υπάρχει επιστήμη της πολιτικής αλλά διαμάχη των δοξών. Όλες οι γνώμες μετρούν εξίσου, εξού και η πολιτική ισότης. Υπάρχει ένας ανοικτός δημόσιος χώρος, ο οποίος δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Εντός κυκλοφορούν και συζητούνται όλες οι σημαντικές πληροφορίες και λαμβάνονται άμεσα όλες οι σημαντικές αποφάσεις από τον δήμο.

Όλα αυτά τα στοιχεία, δηλαδή το νόημα της δημοκρατίας, έχουν συγκαλυφθεί επί πολλούς αιώνες. Ακόμη και σήμερα αυτό που κυριαρχεί είναι η συγκάλυψη της ικανότητας των ανθρώπων να αυτοκυβερνηθούν. Τηρουμένων των αναλογιών, και σήμερα υπάρχει η συγκάλυψη της δημοκρατίας, και σήμερα υπάρχει η διαστρέβλωση των πολιτκών προβλημάτων, διότι οι αναλύσεις περιστρέφονται γύρω από το ποιό κόμμα είναι ικανό να κυβερνήσει, ποιος πολιτικός αρχηγός είναι πιο ικανός ή ποιο κομματικό πρόγραμμα είναι καλύτερο για να ψηφισθεί στις επόμενες εκλογές, τι αναθεωρήσεις - δευτερεύουσες πάντα - πρέπει να γίνουν στο συνταγμα, η οικονομική προτεραιότητα, κλπ. Οι κυρίαρχες δυνάμεις του πολιτικού παιχνιδιού, οι επαγγελματίες πολιτικοί και τα κόμματα προσπαθούν να πείθουν τον κόσμο - και το έχουν καταφέρει - ότι ο ίδιος είναι ανικανος να αυτοκυβερνηθεί και, συνεπώς, αυτά είναι τα μόνα ικανά να κυβερνούν και αυτός είναι μόνο ικανός να υπακούει. Συγκαλύπτεται δηλαδή το νόημα της πολιτικής με την αρχαιοελληνική και καστοριαδική έννοια, η ικανότητα των ανθρώπων να αυτοκυβερνηθούν, καθώς επίσης και το γνησίως πολιτικό πρόβλημα, που είναι το πώς οι άνθρωποι θα γίνουν ικανοί να αυτοκυβερνηθούν.

...

Εδώ ακριβώς έγκειται η πρωτότυπη συμβολή του Καστοριάδη και η πολιτική προσφορά του: η επανατοποθέτηση της δημοκρατίας, της άμεσης δημοκρατίας, στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης και η στενά συνδεδεμένη με αυτήν, κριτική της αντιπροσώπευσης. Οι μοντέρνοι και οι σύγχρονοι πολιτικοί στοχαστές την αγνοούν σκανδαλωδώς, εγκλωβισμένοι στις φιλελεύθερες, μαρξιστικές και σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες και δεν ασχολούνται ποτέ με τη "μεταφυσική" της αντιπροσώπευσης.

Η "αντιπροσώπευση" είναι, κατά τον Καστοριάδη, και στη θεωρία και στην πράξη, αλλοτρίωση της κυριαρχίας (η αλλοτρίωση εννοείται υπό την νομική έννοια του όρου: μεταβίβαση ιδιοκτησίας), μεταβίβαση δηλαδή κυριαρχίας από τους "αντιπροσωπευομένους" προς τους "αντιπροσώπους". Η αντιπροσώπευση δημιουργεί μια "διαίρεση της πολιτικής εργασίας", διαίρεση σε κυριάρχους και κυριαρχούμενους, σε εξουσιάζοντες και εκτελεστές, που επιτυγχάνεται και με τις εκλογές. Πράγμα το οποίο ήξεραν πολύ καλά οι αρχαίοι και γ' αυτό θεωρούσαν τις εκλογές χαρακτηριστικό της αριστοκρατίας και της ολιγαρχίας και την κλήρωση χαρακτηριστικό της δημοκρατίας, όπως επισημαίνει ο Αριστοτέλης. Η κυρίαρχη, εξάλλου, σήμερα ιδέα ότι υπάρχουν "ειδικοί" της πολιτικής, δηλαδή "ειδικοί" του καθολικού και τεχνικοί της ολότητας, "χλευάζει την ίδια την ιδέα της δημοκρατίας". Εκτός αυτού η πραγματική εξουσία δεν ανήκει στους εκλεγόμενους τριακόσιους ή τετρακόσιους βουλευτές, τους δήθεν αντιπροσώπους της λαϊκής βούλησης, αλλά στα κόμματα και κυρίως στο εκάστοτε πλειοψηφούν που γίνεται έτσι ο κύριος διαχειριστής της εξουσίας. Πίσω δε από τα κόμματα βρίσκονται οι πραγματικοί κάτοχοι της εξουσίας, τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα, τα "διαπλεκόμενα" σύμφωνα με την ορολογία του συρμού, οι υπερεθνικοί οργανισμοί και η λογική της οικονομικής αγοράς, οι κάτοχοι των ισχυρότατων mass media και της ηλεκτρονικής πληροφορικής.

Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω

"Απλά περνάνε οι ίδιες σκέψεις από το μυαλό μου... Σε τι κόσμο μεγαλώνουν τα παιδιά; Γιατί μας θέλουν νεκρούς; Δεν θέλω να ξαναγίνει αυτό. Πώς θα αντιδράσω; Πώς θα τους κάνω να μετανιώνουν που γεννήθηκαν; Πώς θα κάνω τον κόσμο να καταλάβει; Γιατί με θέλουν νεκρή; Εκεί ήταν που γύρισα σπίτι. Και η μόνη ασφάλεια ήταν η αγκαλιά της μάνας μου. Και έκλαιγα, έκλαιγα μέχρι σήμερα.

Ασε με τώρα μη μου μιλάς. Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω. Και μη με κοιτάξεις στα μάτια γιατί η θλίψη μου θα γίνει οργή".

Πηγή: Ελευθεροτυπία.

Wednesday, December 17, 2008

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΤ


«Η δράση μας είναι αποτέλεσμα μίας συσσωρευμένης πίεσης που λεηλατεί τις ζωές μας και όχι μόνο μία συγκινησιακή έκρηξη με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από την αστυνομία. Είμαστε μία ακόμη συλλογικότητα, κομμάτι της εξέγερσης που συμβαίνει.

» Ενάντια στην εξημέρωση από τα ΜΜΕ, προβαίνουμε σε παρέμβαση-παρεμβολή στη ροή του προγράμματος της ΕΡΤ. Θεωρούμε ότι τα ΜΜΕ συστηματικά καλλιεργούν το φόβο. Αντί να ενημερώνουν παραπληροφορούν. Παρουσιάζουν μια πολύμορφη εξέγερση σαν τυφλή εκτόνωση.

» Εξηγούν την κοινωνική έκρηξη με όρους ποινικούς και όχι πολιτικούς. Αποκρύπτουν επιλεκτικά τα πραγματικά γεγονότα. Προβάλλουν μία εξέγερση σαν ένα ακόμη θέαμα που πρέπει απλά να παρακολουθούμε μέχρι να αρχίσει το επόμενο σήριαλ. Τα ΜΜΕ μετατρέπονται καθημερινά σε μέσα καταστολής της ελεύθερης και δημιουργικής σκέψης.

» Να αυτοοργανωθούμε. Καμία αυθεντία δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματά μας. Χρειάζεται να συναντηθούμε με άλλους ανθρώπους. Να μετατρέψουμε τους δημόσιους χώρους – τους δρόμους, τις πλατείες, τα πάρκα, τις σχολές - σε χώρους αδιαμεσολάβητης έκφρασης. Να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο για να συνδιαμορφώσουμε τον λόγο και τις δράσεις μας.

» Να μην φοβηθούμε, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να βγούμε από τα σπίτια μας, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Καταγγέλλουμε την αστυνομική βία – Αμεση αποφυλάκιση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Για την ανθρώπινη χειραφέτηση και την ελευθερία».

Διαμαρτυρία στην Ακρόπολη...

Στην τοποθέτηση δύο πανό στον βράχο της Ακρόπολης -που είναι ορατά από πολλά σημεία της Αθήνας- προχώρησε η πρωτοβουλία φοιτητών από σχολές της Αθήνας.

Στο ένα πανό υπάρχει το σύνθημα «Αντίσταση» στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα ιταλικά, ενώ το δεύτερο έγραφε: «Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου, Πανευρωπαϊκή Ημέρα Αλληλεγγύης».

Kαθημερινή

Monday, December 15, 2008

Χημικά: Παράνομα στον πόλεμο, νόμιμα στην ειρήνη!

Σε όλο τον κόσμο περίπου 800 θάνατοι έχουν αποδοθεί στη χρήση χημικών αερίων καταστολής τις τελευταίες πέντε δεκαετίες – μεταξύ των οποίων και οι νεκροί του Πολυτεχνείου το 1973, Σπύρος Κοντομνάρης και Δημήτρης Παπαϊωάννου.

Το 1925, μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε έγινε για πρώτη φορά εκτεταμένη χρήση χημικών όπλων, η Συνθήκη της Γενεύης απαγόρευσε τη χρήση χημικών αερίων διεθνώς, ενώ η χρήση τους στη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων συνιστά έγκλημα πολέμου.

Ο Ο.Η.Ε., το 1969, αποφάσισε την υπαγωγή και των δακρυγόνων ουσιών (CS,CN,CR,OC) στην κατηγορία αυτών των απαγορευμένων όπλων.

Η Ελληνική Αστυνομία κάνει χρήση κυρίως των ουσιών CS και CN.

Σύμφωνα με ειδική έκθεση του Έλληνα Συνηγόρου του Πολίτη σχετικά με τις προκαλούμενες βλάβες από τα χημικά αέρια, αναφέρεται: ερεθισμός δέρματος, οφθαλμών, αναπνευστικής οδού, πονοκέφαλοι, πεπτικές διαταραχές, δερματικά εγκαύματα και σε περίπτωση χρόνιας τοξικότητας καρκίνος, έλκη στο δέρμα και στο ρινικό διάφραγμα, νεφρικές βλάβες.

Περισσότερα

Δείτε και: Νέα έκκληση της αστυνομίας για δακρυγόνα

Thursday, December 11, 2008

Δημοκρατία, Τρομοκρατία

Δημο-κρατία, Τρομο-κρατία

Το κρατέειν που υπάρχει τις σύνθετες Δημο-κρατία και τρομο-κρατία χρησιμοποιείται αρχικά από τους θεολόγους (!) Από την *κρα- ή *καρ- της ινδοευρωπαϊκής *qre-t, που σημαίνει κρέας ωμό, έφτιαξαν το όνομα του Κρόνου, που τον λάτρευαν με ανθρωποθυσίες (!), και του Κarana ή Κράνα στα σανσκριτικά, του θεού-δημιουργού στις Βέδες. Εδώ ανήκει ο Cre-ator: θεός δημιουργός των Λατίνων, το cre-o: πλάθω την πλάση και η cre-atura: δημιουργία, ποίηση.


Από τον Κρόνο, τον πρώτο "τρόμο"κράτη θεό, που έτρωγε τα παιδιά του, έφτασαν κάποτε στον Κράτο, τον τρομερό υπηρέτη του Διός, όταν ο Ζευς διαδέχθη τον Κρόνο. (Ο Κράτος και η αδελφή του η Βία ήταν μάλιστα τα παιδιά της στυγερής Στυγός, απ' την οποία προέρχονται όλα τα... στυγερά).

Μετά τον Κρόνο-Karana-Κράνα και Κράτο έφτιαξαν το όνομα του Κρέωντα. Ο Κρέων ήταν αρχηγός του κράτους των Θηβών΄ ένας ελέω θεού τύραννος.


Στη συνέχεια, οι Προσωκρατικοί Φυσικοί, με μια μεγάλη αφαίρεση, αποσπούν το κράτος και το κρατέειν από τους θεούς, συνδέοντάς το με την Ανάγκη (Θαλής, Παρμενίδης), με τον Νου και με το Άπειρο (Αναξαγόρας). "Ίσχυρότατον (πλέον)... Ἀνάγκη. (Αυτή) πάντων κρατεῖ. και όχι οι θεοί.


Παράλληλα με τους Προσωκρατικούς Φυσικούς, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο πολιτικό λεξιλόγιο η Δημο-κρατία, με την έννοια της συγκράτησης του Κράτους και της Βίας από τον Δήμο. Ο Δήμος συγκρατεί και περιορίζει τον Κράτο. Έτσι, με λιγότερη Δημο-κρατία η πάλαι ποτέ τρο-κρατία του Κρόνου και του Κρέοντα θεριεύει, επειδή το κράτος γεννάει περισσότερο κράτος, "τρομο"κράτος, και "παρα"κράτος, όπως η Βία γεννάει Βία.

Κι εμείς να μιλάμε τώρα για σχεδιαζόμενη περιστολή των Ατομικών Δικαιωμάτων (άρθρο 5 του Συντάγματος) για τον έλεγχο των τρομο-κρατών; Όταν χρειάζεται περισσότερη Δημο-κρατία; Οποία παραπλάνηση...


Χρειάζεται περισσότερη Δημο-κρατία για τον περιορισμό της τρομο-κρατίας και όχι περιστολή των Ατομικών Δικαιωμάτων. Περισσότερη Δημο-κρατία στον Δήμο σημαίνει να υπάρχουν ίσες δαί-τες (μερίδες) για όλους τους δαι-τυμόνες, συνδαιτυμόνες. Και ίσες δαίτες (μερίδες) σημαίνει τροφή και πολιτικά δικαιώματα.

Η πείνα, η εξαθλίωση και η τυραννία, αντιθέτως, είναι πηγές τρόμου. Τρέμει ο πεινασμένος και αντιστέκεται. Προβάλει το "κράτος" του (την ισχύ του) ενάντια στο σιδηρόφρακτο κράτος του Κρόνου και του Κρέοντα, που γράφαμε σε προηγούμενο.


Ο Κρέοντας ονομάζει τρομο-κράτη αυτόν που ζητάει τα δίκαιά του: τις ίσες μερίδες. Οι Ναζί ονόμαζαν τρομο-κράτες τους Έλληνες αντιστασιακούς. Ο Παναγούλης για τους δικτατορίσκους της 21ης ήταν τρομο-κράτης. Ο αγώνας κατά της αποικιοκρατίας και του απαρχάιντ ονομάστηκε τρομο-κρατικός και πάει λέγοντας.


Το κράτος θέριευε κατά των αντιστασιακών, που ζητούσαν τις ίσες δαίτες της Δαμο-κρατίας: Δημο-κρατίας, γεννώντας περισσότερο "τρομο"κράτος και "παρα"κράτος, όπως η βία γεννάει βία. Η Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα. "Ο Αλέξανδρος Β' δημιουργεί την Οχράνα - γράφει ο Αλμπέρ Καμύ - το πιο αποτελεσματικό όπλο τρομοκρατίας του κράτους και οι δολοφονικές επιθέσεις των "τρομοκρατών" πολλαπλασιάζονται. Από κει και πέρα ο 19ος αιώνας είναι γεμάτος με δολοφονίες στη Ρωσία και στη Δύση. Το 1879 νέα απόπειρα ενάντια στο βασιλιά της Ισπανίας και... το 1881 δολοφονία του τσάρου..." (Α. Καμύ, Επαναστατημένος
Άνθρωπος, Μπουκουμάνης, σ. 210).

Μόνο η Δημο-κρατία με τις ίσες μερίδες για όλους περιορίζει την τρομο-κρατία, επειδή ο Δήμος συγκρατεί το ακράτητο κράτος και τη βία. Η περιστολή αντιθέτως των Ατομικών Δικαιωμάτων ρίχνει λάδι στη φωτιά.


Πηγή: Νίκος Βαρδιάμπασης, Ιστορία μιας λέξης, Τόμος Ε΄, Λιβάνη, σ.158
Φωτογραφίες: ΠΡΕΖΑ TV

Wednesday, December 10, 2008

Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η Ευρώπη θα πεθάνει εξαιτίας αυτής της αρχής: αυτό δε με αφορά.
Gustav Mahler



Mοιάζει να ενθαρρύνεται από την απροθυμία του κράτους να αντιμετωπίσει άμεσα τα αίτια, που οδήγησαν στο ξέσπασμα της βίας, και από την επιλογή να στρέφεται η αστυνομική καταστολή κατά προτίμηση εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών και όχι να εστιάζεται στην αποτροπή των καταστροφών. Ενδεχομένως, όμως, σύμφωνα με ορισμένες καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, να υποδαυλίζεται συμπληρωματικά και από τη δράση προβοκατόρων.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ ανησυχητικό ότι αυτά τα φαινόμενα μητροπολιτικής βίας χρησιμοποιούνται για να τεθεί εν αμφιβόλω η ικανότητα της δημοκρατικής πολιτείας και των θεσμών του κράτους δικαίου να προστατεύσουν τους πολίτες, τις περιουσίες τους και την ακεραιότητά τους και να προαναγγελθεί ένταση της καταστολής χωρίς τις απαιτούμενες εγγυήσεις για την προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Περιθώρια για αισιοδοξία θα υπάρξουν, μόνο αν η κυβέρνηση επιδείξει με χειροπιαστό τρόπο την πολιτική βούληση να σπάσει τον φαύλο κύκλο των πάγιων καταπατήσεων ανθρωπίνων δικαιωμά­των με ενοχή ή ανοχή του κράτους και των βίαιων αντιδράσεων, που προκαλούν αυτές οι καταπατήσεις.

«Πριν 60 χρόνια σαν σήμερα, οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου υποσχέθηκαν να προάγουν και να προασπίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ζητάμε από την κυβέρνηση, ακριβώς τώρα, να προχωρήσει σε χειροπιαστές ενέργειες ώστε να εξαρθρώσει τον μηχανισμό που μεταβάλλει μέλη των σωμάτων ασφαλείας σε καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να άρει τις συσσωρευμένες αδικίες και τον ουσιαστικό αποκλεισμό κοινωνικών ομάδων και να δείξει έτσι ότι εννοεί να τιμήσει αυτήν την υπόσχεση», τόνισε ο κ. Μπούρας, Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία

Δες και: Μεμονωμένα περιστατικά...

Tuesday, December 09, 2008

Mη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας...

Αυτή είναι μια χειρόγραφη επιστολή που μοιράστηκε από τους φίλους του Αλέξη στην κηδεία του...

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.


Oι φωτογραφίες είναι από το ΠΡΕΖΑ TV.

Tuesday, December 02, 2008

Αντικαταστήστε τα χάρτινα και πλαστικά ποτήρια

Ο τρόπος ζωής μας τα τελευταία πενήντα χρόνια κατασπαταλεί τους φυσικούς πόρους της Γης. Τα πλαστικά και χάρτινα ποτήρια χρησιμοποιούνται μόνο για λίγες ώρες πριν τα πετάξουμε.

Για να σταματήσετε να πετάτε πλαστικά και χάρτινα ποτήρια για τον καθημερινό σας καφέ ή τσάι, πάρτε την κούπα σας στη δουλειά και παρακινείστε τους συναδέλφους σας να κάνουν το ίδιο.